Σχέδιο δράσης: Εκεί που κερδίζεται ή χάνεται το στοίχημα της επιτυχίας.

Σχέδιο δράσης: Εκεί που κερδίζεται ή χάνεται το στοίχημα της επιτυχίας.

Για πολλούς ανθρώπους το σχέδιο δράσης είναι κάτι απρόσωπο, αυστηρά τεχνοκρατικό, ψυχρό και αποστασιοποιημένο από τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες. Είναι όμως έτσι;

Σχέδιο δράσης σε απλή, καθημερινή, πρακτική μορφή είναι η λίστα με τα χρειαζούμενα ψώνια. Σχεδιάζω, δηλαδή σκέφτομαι τι χρειάζομαι για να καλύψω τις ανάγκες μου, να μαγειρέψω, να καθαρίσω κλπ. Επιλέγω και καταγράφω τι από αυτά θα αγοράσω από το supermarket και τι από το κρεοπωλείο, μανάβικο κλπ.. Γι’ αυτό το απλό σχέδιο έχω κάνει τα εξής σημαντικά βήματα:

  1. Έχω σκεφτεί, αναγνωρίσει, επιλέξει τις ανάγκες, που θέλω να ικανοποιήσω.
  2. Έχω καταγράψει τις ανάγκες αυτές.
  3. Έχω διαλέξει το πού θα απευθυνθώ για να καλύψω κάποιες από αυτές, δηλαδή σε ποιό supermarket, μανάβικο, κρεοπωλείο.
  4. Εκτιμώ τους πόρους και τις δυνατότητες μου, δηλαδή τι χρήματα μπορώ να διαθέσω, τι ενέργεια έχω, για να πάω μέχρι κει, πώς θα τα μεταφέρω
  5.  Πάω στο supermarket, δηλαδή υλοποιώ το σχέδιο μου και μετά ελέγχω αν βρήκα όλα όσα ήθελα κι αν χρειάζεται να ξαναπάω ή να πάω κάπου αλλού να βρω ό,τι μου λείπει για να υλοποιήσω πλήρως το σχέδιο μου, κάνω δηλαδή διορθωτικές κινήσεις.

Οι περισσότεροι από μας βαδίζουν στην υλοποίηση των σχεδίων τους όπως οι άσχετοι στο supermarket, Χωρίς λίστα και χωρίς προυπολογισμό. Μπορώ φυσικά να περάσω από κει τυχαία, χωρίς λίστα, τη μέρα που έχω πληρωθεί, γιατί θυμήθηκα ότι κάτι μου λείπει. Και ν’ αρχίσω να ψωνίζω, «αυθόρμητα» και τυχαία.  Στη συνέχεια μάλλον θα ανακαλύψω ότι έχω «πετάξει» λεφτά, σπαταλήσει δυνάμεις, είτε αγοράζοντας πράγματα που είχα, είτε αγοράζοντας πράγματα πχ τρόφιμα που δεν κάνουν για το φαγητό που θέλω να μαγειρέψω, είτε αγοράζοντας προϊόντα «που μου γυάλισαν» από την πετυχημένη τοποθέτηση προιόντος.

Το να αναγνωρίζεις το πού θες να φτάσεις σε βοηθάει να συγκεντρώσεις τις δυνάμεις σου στο σκοπό αυτό, να μην ξελογιάζεσαι εύκολα από ευκαιριακές προσφορές και να «χτίζεις», αφού κάθε φορά ελέγχεις πόσο μακριά έφτασες.

Ένα άλλο παράδειγμα απλού σχεδίου δράσης είναι το ημερήσιο πρόγραμμα. Τι δουλειές έχεις να κάνεις σήμερα; Η καταγραφή τους μπορεί να είναι καθαρά διεκπεραιωτική, αλλά αν χρησιμοποιηθεί για να συνδεθεί με τα ευρύτερα όνειρα και στόχους σου, με το νησί σου δηλαδή, μπορεί να είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο πραγματοποίησης του ταξιδιού σου.

Υπάρχει ένα μήνυμα που κυκλοφορεί στο internet και περιγράφει έναν άνθρωπο που αρχίζει να κάνει κάτι και επειδή συνεχώς αποσπάται από κάτι άλλο καταλήγει να μη κάνει τίποτα. Ένα σχέδιο δράσης δεν εξαφανίζει αυτά που μας αποσπούν. Βοηθάει όμως να τα αποφύγουμε ή να τα αξιολογούμε.

Το σχέδιο δράσης των στόχων μας χρειάζεται ένα ημερήσιο πρόγραμμα που θα περιέχει τα καθημερινά βήματα για τη πραγματοποίησή τους. Κάποια βήματα που χρειάζεται να κάνουμε και δεν μας φαίνονται ίσως επείγοντα, αλλά είναι πολύ σημαντικά. Γι’ αυτό και χρειάζεται να τους δίνουμε προτεραιότητα. Και για να έχουμε καλύτερη επίγνωση των εμποδίων που μας παρουσιάζονται ή θα μας παρουσιαστούν.

Στον δικό μου «ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ» μου ήταν σαφές, γιατί ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που να παρουσιάζει έναν μεθοδικό και πιστοποιημένο τρόπο για να ανακαλύψει κανείς τα ταλέντα και τις ικανότητές του. Επίσης,  ήθελα να θυμάμαι το δρόμο που έχω διανύσει τόσο προσωπικά, όσο και αυτόν που βαδίζω χέρι χέρι με τους συνοδοιπόρους  – μαθητές και να τα κεφαλαιοποιήσω, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από όσους στο μέλλον θα ήθελαν να βαδίσουν τον ίδιο δρόμο.  Αυτή ήταν η ανάγκη.

Το δικό μου εσωτερικό εμπόδιο λέγεται τελειομανία. Έτσι, ενώ είχα υλικό, είχα πάθος και όρεξη η τελειομανία μου με έκανε να αναβάλλω συνεχώς να το ξεκινήσω, πείθοντάς με ότι δεν είμαι ακόμα έτοιμη. Μάζευα λοιπόν υλικό κι έλεγα ότι θα γράψω, όταν μπορέσω να «εξασφαλίσω κατάλληλες συνθήκες» πχ να πάρω ένα χρόνο άδεια από τη  τότε δουλειά μου ή να βρω ένα σπίτι στη θάλασσα που να μπορώ να κάθομαι να γράφω κλπ.

Τότε η coach, δασκάλα μου μου έκανε μια απλή ερώτηση: «Θες πραγματικά να γράψεις ένα βιβλίο; Γράφε, κάθε μέρα. Έστω μισή ώρα. Δε μπορείς κάθε μέρα; Γράφε τρεις φορές τη βδομάδα από 45 λεπτά. Αλλά γράφε. Δες το σαν πρόγραμμα γυμναστικής. Δεν έχει νόημα να γυμνάζεσαι 2-3 ώρες και μετά να ’χεις να πας στο γυμναστήριο καμιά δεκαριά μέρες. Λίγο, αλλά κάθε μέρα. Έτσι θα φτιάξεις ωραίο σώμα, έτσι κι ένα ωραίο βιβλίο, τελείωσε γελώντας. Έτσι γίνεται.» Κι έτσι έγινε. 

Newsletter

Εγγραφείτε στο newsletter​ για να λαμβάνετε τα νέα του BCA​