Στις σημερινές πολιτικές οικοτουρισμού, η «φυσική κληρονομιά» θεωρείται παγκόσμιο αγαθό προς προστασία για την κοινωνική, αισθητική, οικονομική, ιστορική και φυσική της αξία. Αυτή η τάση απαιτεί μια περιοχή που να αποδεικνύει έναν συνδυασμό διαφόρων κριτηρίων: ποιότητα τοπίου, γραφική ποιότητα, σχετική άγρια φύση, σχετική ηρεμία, χαρακτηριστικά φυσικής κληρονομιάς και πολιτιστική κληρονομιά. Σε μια γενικευμένη προσπάθεια να θεωρηθούν οι φυσικοί πόροι ως βασικό πλεονέκτημα για τον επαναπροσδιορισμό μιας «παγκόσμιας ιεραρχίας» οικοτουριστικών αξιών, συγκεκριμένες τοποθεσίες και τοπία αναδιαμορφώνονται ως υλικά και άυλα «αγαθά», ταξινομημένα ως φυσικά καταφύγια, αυτοχθόνιοι ιεροί τόποι, ή επαναξιολογούνται ως «αυθεντικές» κοσμολογίες, παραδόσεις και μνήμες που κληρονομήθηκαν από το παρελθόν. Ωστόσο, η σχέση μεταξύ κληρονομιάς, τουρισμού και φύσης κάθε άλλο παρά προφανής είναι. Οι εμπλοκές μεταξύ της κληρονομιάς, των επισκεπτών και του οικοσυστήματος επηρεάζονται από τους διαφορετικούς τρόπους σχέσεων που δημιουργούν τα άτομα και οι συλλογικότητες με τον κόσμο στον οποίο ζουν και με το περισσότερο από ανθρώπινο περιβάλλον τους. Και πάνω από όλα, είναι το πάντα ασταθές αποτέλεσμα πολύπλοκης δυναμικής οικειοποίησης, συμβολικής και υλικής αναδιαμόρφωσης και οικονομικής αξιοποίησης που λειτουργούν τόσο σε τοπική όσο και σε παγκόσμια κλίμακα.
Εστιάζοντας σε βασικές ανθρωπολογικές έννοιες, θεωρίες και μεθόδους, αυτό το μάθημα θα προσφέρει μια βαθιά κατανόηση των ιστορικών, πολιτιστικών και πολιτικών υποθέσεων πίσω από τη δημιουργία ή την υποψηφιότητα οικολογικών ζωνών ως τουριστικών προορισμών μέσω της ανάλυσης διαφόρων περιπτωσιολογικών μελετών: αυτόχθονες, μεταβιομηχανικές περιοχές , διαχείριση άγριας ζωής και ζώνες άγριας φύσης, παράκτια και θαλάσσια περιβάλλοντα, προστατευόμενες από την κοινότητα περιοχές και καταφύγια εδαφών. Το μάθημα έχει σχεδιαστεί για να λαμβάνει υπόψη τις παγκόσμιες περιβαλλοντικές τάσεις και τις στρατηγικές τουριστικής κατανάλωσης, καθώς και τους τρόπους διαπραγμάτευσης από διάφορες ομάδες, όπως περιβαλλοντικές οργανώσεις, αναπτυξιακούς φορείς, φορείς χάραξης πολιτικής, τοπικούς εκπροσώπους κ.λπ.
Ειδικότερα, τα σεμινάρια και οι επιτόπιες δραστηριότητες θα δώσουν στους φοιτητές την ευκαιρία:
Αυτό είναι ένα διαδραστικό μάθημα σε στυλ διδασκαλίας. Τα μαθήματα θα αποτελούνται από σεμινάρια, προβολές ταινιών, ατομικές και συλλογικές εργασίες συζήτησης, διαλέξεις ειδικών προσκεκλημένων, εμπειρίες επιτόπιας εργασίας και μια τελική εργασία. Η γενική παρουσία, η συνέπεια, η ακρίβεια και η προσωπική συνεισφορά των μαθητών στις καθημερινές δραστηριότητες διαμορφώνουν σημαντικά τη συνολική αξιολόγηση και τον τελικό βαθμό τους.
